Κάποτε είχα γνωρίσει μια Μαίρη
Που είχε δυο μάτια γλυκά φωτεινά
Μαζί περπατούσαμε χέρι με χέρι
Και αγαπηθήκαμε στα σκοτεινά
Φοβόταν η Μαίρη μην έρθει ο παππούς της
Και μη μας τσακώσει σε κάποια γωνιά
Και είπα κι εγώ λες να έρθει ο π***
Κρυφά να μας στήσει καμιά παγανιά
Πίσω απ’ τις λεύκες και τις ακακίες
Της είπα για σένα η καρδιά μου πονά
Και κείνη μου είπε μη λες μ*****
Τα ίδια έχεις πει και σε άλλες ξανά
Της είπα λοιπόν πως δεν είμαι της πλάκας
Για μένα πεθαίνουν γυναίκες πολλές
Μπορεί να με λεν μα δεν είμαι μ*****
Και δε τις ανέχομαι τις προσβολές
Θα φύγω μου είπε αφού δε σ’ αρέσω
Κατάλαβα πλέον πως δε μ’ αγαπάς
Και τότε της είπα κι εγώ να σε χ****
Αφού την αγάπη μου δεν εκτιμάς
Δε θέλω να φύγεις από την αυλή μου
Τα όσα μου κάνεις θα βγούνε ξινά
Μ’ αν πάλι μου φύγεις κι εγώ στο πουλί μου
Μιαν άλλη στη θέση θα βρω ξανά
Να φύγεις λοιπόν δε κρατάω κακία
Μονάχος τα βράδια μου θα ξαγρυπνώ
Θα παίζω άμα λάχει και μια μ*****
Το πόνο μου έτσι κι εγώ να ξεχνώ
Θα γράφω τραγούδια για να βρω τη λύση
Πολύ πικραμένα μελαγχολικά
Γιατί ο μ**** αν σ’ είχα γ*****
Ποτέ δε θα μου φεύγες οριστικά
Τέτοια τραγούδια δε γράφω για άλλες
Γιατί ίσως θα πρέπει να λογοκριθούνε
Κι αν δεν τα περάσουν αυτές οι κου****
Από το ραδιόφωνο δε θ’ ακουστούνε
Ένα τραγούδι έχω γράψει όλο κι όλο
Το μόνο που μες την καρδιά μου γυρνά
Μήπως θα πρέπει να δώσω και κ***
Στη λογοκρισία που δε το περνά
Βαρέθηκα απ’ όλους ν’ ακούω τα ίδια
Πως τέτοια τραγούδια δεν είναι σεμνά
Και όμως μας έχουνε πρήξει τ’ αρ****
Από το ραδιόφωνο καθημερινά