Σ’ένα σπίτι με είδωλα και θεούς ξεχασμένους
συντροφιά τους με άφησες να γυρνώ σαν χαμένος
Σ’ένα σπίτι με είδωλα που εσύ είχες φτιάξει
τη ζωή μου τη δίκασες μέσα εκεί να περάσει
Σε ρωτάω γιατί κι απαντάει η σιωπή σου
αφού τώρα εσύ σ’άλλο στρώμα πλαγιάζεις
σε ρωτάω γιατί κι απαντάει η σιωπή σου
πες μου τώρα τι θες τι ζητάς στη ζωή σου
Σ’ένα σπίτι με είδωλα και γεμάτο ενθύμια
απροστάτευτο μ’άφησες σαν παιδί μες στα αγρίμια
Σ’ένα σπίτι με είδωλα που εσύ είχες φτιάξει
τη ζωή μου τη δίκασες μέσα εκεί να περάσει