Ώρα που τ’άστρα σβήνουνε, κ’η ταχινή ροδίζει
Με το κανάκι ενός σεβντάς, απού’χω μέσα στη καρδιά
Με το κανάκι ενός σεβντάς, ο νους αναντρανίζει
Η πρώτη πρώτη ανάλαμπψη, ήμουνα του σεβντά σου
Και τα σβησμένα κάρβουνα, πρώτη μου αγάπη και σεβντά
Και τα σβησμένα κάρβουνα, μοιάζουν στη παρασιά σου
This lyrics has been read 324 times.