Κόρη μου γλυκομίλητη σαν σ’ έτυχα στη στράτα
πουλάς μου τ’ αχειλάκια σου τα γλυκοζαχαράτα;
Δεν τα πουλώ τα χείλη μου, μόνο θα τα χαρίσω
μαζί με τ’ άλλα μου προικιά στο νιο που θ’ αγαπήσω
Περιβολάρης είμ’ εγώ κι έχω μπαξέ με κρίνα
τα κρίνα που `χει η όψη σου δε μοιάζουνε με κείνα
Τα κάλλη του προσώπου μου κι αυτά θα τα χαρίσω
μαζί με τ’ άλλα μου προικιά στο νιο που θ’ αγαπήσω
Είμαι στη χώρα μεταξάς, ξανθούλα μου, και γεια σου
και πες μου πόσο τα πουλάς, μικρή μου, τα μαλλιά σου
που `ναι χυτά στη ράχη σου πλεμένα με την τάξη
τρίχα με τρίχα γίνεται μαχαίρι να με σφάξει
Και τα ξανθά μου τα μαλλιά κι αυτά θα τα χαρίσω
μαζί με τ’ άλλα μου προικιά στο νιο που θ’ αγαπήσω
Είμαι μεγάλος χρυσοχός κι έρχομαι για διαμάντια
Κόρη μου πόσο τα πουλάς αυτά τα μαύρα μάτια;
Που `ναι ζευγάρι ολόφωτα, που `ναι ζευγάρι ίδια
για να τα κάνω και τα δυο ζευγάρι δαχτυλίδια
Ούτε τα μάτια μου πουλώ, μόνο θα τα χαρίσω
μαζί με τ’ άλλα μου προικιά στο νιο που θ’ αγαπήσω
Κόρη δεν είμαι χρυσοχός μήτε και περβολάρης
μόν’ είμαι ο νιος όπου αγαπάς κι νιος όπου θα πάρεις
που τραγουδώ οληνυχτίς στην πόρτα σου αποκάτω
και κάθομαι και αγρυπνώ και ο Θεός βαστά το
Σαν είσαι συ ο που αγαπώ τίποτε δε γνωρίζω
σ’ όλους τους άλλους δεν πουλώ, σε σένα τα χαρίζω