Πέτρο, Κωστή, Μιχάλη και Σταμάτη
Δε σας κλαίω, ούτε λυπάμαι
Χαμένοι πήγατε, ευτυχισμένοι και χορτάτοι
Κι η Κίτσα, Ράνια, Χαριτίνη
Γλυκιά η βόλεψη και δε σ’ αφήνει
Πέσατε θύματα κάπου Παρίσι Ρώμη
Ένα πτυχίο «δι ανάμνησιν»
Μεσ’ στη κουζίνα ή το σαλόνι.
Γιώργο, Νικόλα, Μανωλάκη,
Μπάμπη, Ηρώ, Κλειώ και Στέλλα, Λάκη
Ονόματα μικρά κι απλά
Πόσες χιλιάδες !
Μανεμοπλάνταχτα πλεμόνια θα ουρλιάξω
Πάνω από στέγες και ταράτσες υπουργείων
Τα πάντα ελπίζοντας, τίποτα προσδοκώντας
Θα μ’ απαντήσει ... αυτός
Κι ο σπίκερ κάποιας τηλεόρασης
Το πρωτογέννητο του χρόνου «Δημοκράτη» θα προτείνει να βαπτίσουν
Γιατί έτσι είμαστε εμείς
Άμα λάχει αλλάζουμε και ονόματα στους δρόμους
«Πλατεία Δημοκρατίας», πρώην «21ης Απριλίου»
Πιο πρώην «Ιωάννου Μεταξά»
Το κοριτσάκι μας «Ελευθερία»
Μωρέ τι γενναίος λαός που είμαστε
Φανφάρες και λάβαρα μπροστά
Και Θεοδωράκης και αντάρτικα και αλλαγές και λάβαρα
Απ’ όλα έχει ο μπαξές
Και καπνός στη 1η τουφεκιά
Και μετά «Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου»
Το μάθαμε πια: λύση απλή σωστή και εύκολη