Τα φώτα, τώρα, θάθελα να σβήσουν
- σιγή απόλυτη τριγύρω ν’ απλωθεί…
Και ξαφνικά, τα όργανα να ηχήσουν
ενώ εκείνη θ’ ανατέλλει σαν αυγή…
Το ξέρεις πως κανείς δεν ζει
χωρίς αγάπη, δίχως στίχους…
Και πως, ακόμα και οι τυφλοί,
βλέπουνε όνειρα, όνειρα με ήχους…
Στη διψασμένη ζωή να επιστρέψει
και σαν υπόσχεση βροχής να εκπληρωθεί…
Κάθε πληγή και νύχτα να γιατρέψει
Στο παραλίγο, τ’ όνειρό μου να σωθεί…
Το ξέρεις πως κανείς δεν ζει
χωρίς αγάπη, δίχως στίχους…
Και πως, ακόμα και οι τυφλοί,
βλέπουνε όνειρα, όνειρα με ήχους…