Det va nok ei håndfull tid
og nok ein dag forbi.
Nå e resten vind i løvet.
Nå e resten som et sus
av stille bølgebrus
i ein menighet av døve.
Ikkje alle tar farvel,
men alle må ta kveld
når ein dag te sist e omme.
Du va halvveis i ein sang
med fleire vers på gang.
Men det komme som det komme.
Eg ser deg overalt;
i kvert fotefâr i støvet,
i byttedyr som falt
der jungelloven gjaldt,
og i livet laust på prøve.
Nå har sangen din tatt slutt,
for løpet ditt blei brutt.
Der va ingen siste anke.
Men eg ser deg, likavel,
i solefall og kveld
og i bånnen av min tanke.