Πονάει το φως όταν σε βλέπω,
είναι στιγμές που δεν μπορώ.
Φοράω μακό με το άρωμά σου,
πολύ καλό για αληθινό.
Κρατάς τη γη με το ένα χέρι,
στο άλλο εγώ να προσπαθώ
τα όνειρά σου να πετάξω,
να μείνω εγώ, μονάχα εγώ.
Κοίτα,
σου ανοίγω τώρα την ψυχή μου,
με κόπο βγαίνει η φωνή μου,
τρελαίνομαι να σ’ αγαπώ.
Κοίτα,
καλύτερα να με προδώσεις,
καλύτερα να με σκοτώσεις,
παρά να μη σε ξαναδώ.
Μιλάω σιγά να μη μ’ ακούσεις,
δε θέλω να με λυπηθείς.
Και μόνο που είσαι εδώ μου φτάνει
για μένα εσύ κι άλλος κανείς.
Είσαι παντού,
στα μάτια μου και στα μαλλιά,
στα γέλια μου τα σκοτεινά.