Κρυώνω στον ίσκιο, κι ο ήλιος καυτός,
μεσαίος αστός, να ζω καθιστός και να βλέπω
σειρήνες γυμνές, δεμένος σφιχτά,
σ’ ομπρέλα στην πλαζ, με γουόκμαν και τζαζ δεν αντέχω
Θλιμμένες οικογένειες ντυμένες Ιφιγένειες έχουνε πήξει
σε φέρετρα τετράτροχα θυσιάζονται τα Σάββατα μπας και φυσήξει
Καταραμένα ακουστικά
δε θέλω πια ν’ ακούω τζαζ
είμαι απ’ την Τρίπολη
Σε παίρνω από πίσω με μάτια κλειστά
ακολουθώ πιστά το φωτάκι που ανάβει στον ποπό σου
Νεράιδα κακιά με μαύρα γυαλιά
δε μ’ αφήνεις να σ’ αγγίξω να δω το πρόσωπό σου
Κωλοφωτιά, πυγολαμπίδα μου, ανάσα μου, ελπίδα μου
μ’ έχεις μαγέψει
Βατράχι είμαι ή πρίγκιπας, ο Τζίμης ο Οιδίποδας,
μ’ έχεις μπερδέψει
Δε θέλω γκόμενες, λεφτά
Βάλε στον κώλο μου φωτιά
να γινώ εσύ