Aan het eind van deze weg
In een steegje zonder naam
Staat een verveloos gebouw
Met een dichtgetimmerd raam
Het uithangbord zwaait knarsend
In zijn hengsels heen en weer
De nachtportier kijkt nog wel op
Maar groet mij al niet meer
Welkom in Hotel Nostalgia
De oude man rechts naast me
Zegt zacht tegen zijn vrouw
Meer dan van mijn eigen leven
Lief hield ik van jou
Hij is geen man voor eenzaamheid
Als ik me niet vergis
Toch zit hij hier nu elke nacht
Sinds zij er niet meer is
Alleen in Hotel Nostalgia
Ook ik kom hier wel vaker
Zie de schimmen om me heen
Dan komen de verhalen
En voel ik me niet alleen
Het zijn vergooide uren
Met een overdaad aan bier
Maar als het volgens plan verloopt
Dan blijft alles hier
En verdwijnt met hotel nostalgia
Als de herinnering zich voedt
Met de langste uren van de nacht
Als het verleden opeens voor je staat
Jonger, veel jonger dan je dacht
Er is altijd wel een kamer vrij
In Hotel Nostalgia