De maan schijnt boven Tahiti
In de bar ontmoet ik een lady
De band speelt "Mijn hoela, mijn troela ben jij."
Ik vraag: Drink een whiskey met soda met mij
Ze blijft staan gebaren, daarbij roept ze wat
Mijn Tahitiaans is helaas niet je dat
Ze wil iets vertellen, heeeel interessant
En in haar emotie grijpt zij naar mijn hand
refrain:
Voel
Wat ik bedoel
Want woorden verkrachten
Je ware gedachten
Woorden te heftig of woorden te koel
Voel... wat ik bedoel
Nog steeds schijnt de maan op Tahiti
En glanst in het haar van de lady
De band neemt een break, maar zij babbelt maar door
Ik een en al oog en een halfbakken oor
Ik vind haar zo intelligent en zo echt
Alleen, ik versta niet wat of zij nou zegt
Ze lijkt zo verward en ze lijkt zo verstoord
Haar ware gevoelens krijgt zij niet verwoord
refrain
De maan zakt boven Tahiti
Net als het humeur van de lady
Ze trekt aan mijn jasje en roept zo iets van
"Me hai hila hoela hila hoeli han!"
Ze kijkt of ze denkt: "Wat ben jij voor een vent?"
Ik vraag: "Spreekt u Engels, I don't understand."
En dan spreekt haar mondje, een mondje zo fijn
"A phone-call from Holland, your wife on the line...!"