Τον Ρήγα τον Βελεστινλή
μέσ’ στην καρδούλα μου τον κράτησα,
στο δεκατρία το κελί,
μια ώρα από την Άμφισσα.
Κι όλο το βράδυ μέσ’ στον Άδη,
μετρούσα τα βασανιστήρια,
τρεις οι διαβόλοι όλοι κι όλοι
κι ένα σκυλί με μάτια κίτρινα.
Τα μάτια μου δυο μελανιές
και η ψυχή μου ένα λάφυρο
και τεχνητές αναπνοές,
μια χαραμάδα για παράθυρο.
Κι όλο το βράδυ μέσ’ στον Άδη,
μετρούσα τα βασανιστήρια,
τρεις οι διαβόλοι όλοι κι όλοι
κι ένα σκυλί με μάτια κίτρινα.
Τον Ρήγα τον Βελεστινλή
μέσ’ στην καρδούλα μου τον κράτησα.