Το συμφέρον όλων είμαι εγώ
Μόνη ελπίς της χώρας πάλι εγώ
Να αναπτυχθούν τα κέρδη
Μη μιλάς για Βατοπέδι
Πρέπει να’ μαι ανταγωνιστικός
Μες στην κρίση επιθετικός
Κι έτσι να απολύω εργάτες
Και να σπέρνω αυταπάτες
Πώς γουστάρω, να ρεφάρω
και παίρνω μέτρα
Όλοι φταίμε για την κρίση αυτή
Είμαστε όλοι σπάταλοι πολύ
και εκλέγουμε λαμόγια
κι είναι όλοι μόνο λόγια, ΝΑΙ!
Έπρεπε να πάρω δανεικά
κι άλλα μέτρα οικονομικά
Να περικοπούν συντάξεις
και με νομικές διατάξεις
Θα πληρώσεις πρέπει να πειστείς
Πατριώτης να’ σαι συνεπής
Κι αν δε θες θα’ σαι προδότης
μπας και είσαι ρε κομμουνιστής;
(αυτόν τον τελευταίο στίχο μπορεί να τον λέει ο στρατιωτικός. Γιατί η τελευταία συλλαβή πέφτει πάνω στο «Πώς» του επόμενου στίχου το έχω σε παρένθεση γι’ αυτό το λόγο)
Πώς γουστάρω, να ρεφάρω
και παίρνω μέτρα
Απολύσεις, ανεργία
και στυγνή φορολογία
Και σιγά μην πλήρωνα
για το Θεό!
Ποιος εγώ;;
Δεν μπορεί Ασφαλώς..
το αφεντικό να πληρώσει..
Να πληρώσει.. ο λαός