Με παρεξήγησες που φέρθηκα σαν άνθρωπος
και κράτησα ως το τέλος χαραχτήρα.
Με παρεξήγησες και το ’βλεπες περίεργο
που όλα τα ’δωσα και τίποτα δεν πήρα.
Με παρεξήγησες που βρήκα μες στα μάτια σου
αυτά που ζήλεψα κι εκείνα που ζητούσα.
Με παρεξήγησες που ζούσα μ’ ένα όνειρο
και το μοιράστηκα με σένα π’ αγαπούσα.
Με παρεξήγησες, με παρεξήγησες.
Ήταν απλό να εξηγήσεις λίγα πράγματα
κι είναι το μόνο που θα γύρευα από σένα.
Είναι κι εκείνα που τα λέμε δίχως κλάματα
κι ούτε υποχρέωση και πρόβλημα κανένα.