Σήμερα, η Ηδύλη μου ‘δωσε σκαμπίλι
και χιλιάδες, πίσω, μέχρι να δακρύσω,
πριν να με στείλει,
όσο κι αν πονάω την ξαναζητάω,
κι όταν μου μουτρώσει,
άμα δεν μου στρώσει, σπίτι δεν γυρνάω.
Με τραγούδια σφήνα,
δάκρια και κινίνα θα τα καταπιούμε,
κι όλα τα φαρμάκια,
μέσ’ στα παλαμάκια θα τα ξαναζούμε.
Τα τραγούδια εκείνα,
μοναχά η Ηδύλη ξέρει να τα λέει,
που γελάει πάντα όταν την παιδεύω
κι όταν την χαϊδεύω, τότε μόνο κλαίει.
Να ‘ξερα τι φταίει,
μία Holiday, μία Άγια Νύχτα,
μια ουράνια σφαίρα κι όμως, παραπαίει,
πώς μπορώ να διώξω ένα ουράνιο τόξο,
της βροχής τα λάθη όλα τα ‘χει μάθει
και τα λέει απ’ όξω.
Με τραγούδια σφήνα,
δάκρια και κινίνα θα τα καταπιούμε,
κι όλα τα φαρμάκια,
μέσ’ στα παλαμάκια θα τα ξαναζούμε.
Τα τραγούδια εκείνα,
μοναχά η Ηδύλη ξέρει να τα λέει,
που γελάει πάντα όταν την παιδεύω
κι όταν την χαϊδεύω, τότε μόνο κλαίει.