Σβήσαν οι τρέλλες των παλιών μέσ’ το σκοτάδι
κι οι αναμνήσεις των φιλιών σβήσαν
στις άκρες των χειλιών με κοκκινάδι
κι έχω παράπονο πνιχτό λύπες κοπάδι
σ’ έρωτες νέους να ριχτώ, κι όμως μου φαίνεται
φριχτό να σε χωριστώ
Μπορεί και να μην σ’ αγαπώ
μα σ’ έχω τόσο συνηθίσει
που ξέρε το κι ας μη στο πω
όσο και να μην σ’ αγαπώ
όλα γιά μας δεν έχουν σβήσει
Τι κι αν δεν είμαστε εραστές
κι αν η καρδιά μας δε χτυπάει
δε θα χωρίσουμε ποτέ
εσυνηθίσαμε και πάει