Στ’αληθινά είναι φρικτό
μα πρέπει να παραδεχτώ
πως η αγάπη σου η παλιά
ούτε σταλιά δε σ’ενδιαφέρει
Μια καλησπέρα τυπικά
μου λες στο δρόμο βιαστική
και δε μου δίνεις ούτε αυτό
το λατρευτό μικρό σου χέρι
Λες και δεν είναι αλήθεια
λες και ποτέ για μένα
στα μάτια σου δεν κύλησε το δάκρυ σου αργό
Λες και δεν είναι αλήθεια
λες και τα περασμένα
μια νύχτα τα ονειρεύτηκα τα σκέφτηκα εγώ
Ο ένας τον άλλον να μισεί
κι έχεις ξεχάσει τώρα εσύ
πόσα φιλιά τρυφερά κάποια φορά
μου’χες δοσμένα
Κι η τόση αγάπη μας αυτή
σ’ένα συρτάρι έχει θαφτεί
με κάτι γράμματα θαρρώ
απ’τον καιρό κιτρινισμένα