Στέλιος Καζαντζίδης - Ανάθεμά σε ξενιτιά Lyrics

Ανάθεμά σε ξενιτιά
καταραμένη να `σαι
μας παίρνεις τους λεβέντες μας
μανούλες δεν λυπάσαι

Είναι φριχτό στον άνθρωπο
να `ναι ξενιτεμένος
μακριά από κείνους π’ αγαπά
μέσα στους ξένους ξένος

Κλαιν οι μανούλες μοναχές
που λείπουν τα παιδιά τους
την Παναγιά παρακαλούν
αχ να `ρθουν ξανά κοντά τους

Είναι φριχτό στον άνθρωπο
να `ναι ξενιτεμένος
μακριά από κείνους π’ αγαπά
μέσα στους ξένους ξένος