Πού παν τα παραμύθια;
Που πάν, αλήθεια, όταν γερνάν;
Μ’ ένα ραβδί τα βρίσκει η αλήθεια,
τα κάνει βατράχια και στη λάσπη σκορπάν.
Ο λύκος δε βρίσκει κοριτσάκια στο δάσος,
η μάγισσα άνεργη γυρεύει δουλειά,
φεύγει η Χιονάτη, και μένουν οι Νάνοι,
κι η Αλίκη αποτοξίνωση θα κάνει ξανά...
και μένεις να ψάχνεις στη γλυκιά σου την πλάνη,
ποιο τάχα φιλάκι να μπορεί να τα κάνει
παραμύθια ξανά!
#
Καθρέφτη καθρεφτάκι,
πού πήγανε τα πριγκηπόπουλα;
Καθρέφτη καθρεφτάκι,
σε ποιο γκρίζο νεροχύτη να πνίγηκαν τα κοριτσόπουλα;
Καθρέφτη καθρεφτάκι,
σε ποια γωνιά του χρόνου θαφτηκαν;
Καθρέφτη καθρεφτάκι,
σε ποιο κίτρινο τεφτέρι ζωές της μιας σελίδας γράφτηκαν;
#
Κι αν σ’ αγαπώ, αυτό που αγαπάω,
είναι παραμύθι όπως το θέλω εγώ...
Τά `χω μπερδέψει και σ’ έκλεισα μέσα,
εκείνο φιλάω, σε κείνο μιλώ.
Κι όταν το βλέπω κι αυτό να γερνάει,
να γίνεται αλήθεια, να μένει μισό,
τα παραμύθια ξεκρεμάω απ’ το ράφι,
απ’ την ανέμη τους ξανά ν’ αρπαχτώ...
και μένω να ψάχνω στη γλυκιά μου την πλάνη,
ποιο τάχα φιλάκι να μπορεί να σε κάνει
παραμύθι ξανά!