Εκείνοι που κρατήσανε δικό τους ό,τι βρήκαν,
καράβια που χαθήκαν σε ήρεμα νερά .
Εκείνοι που μοιράζονται τον πόνο και το δάκρυ,
τη βρίσκουνε την άκρη πριν φθάσει η συμφορά .
Μια ζωή στα θρανία εμείς και δασκάλα η ζωή,
μάλλον κάτι θα ξέρει που όλους μας βάζει μαζί,
κι όποιος άλλος μπορεί να γνωρίζει τα πως τα γιατί,
έχει χρέος βαρύ σ’ όποιον στέκει κι ακούει να του πει .
Εκείνοι όπου ζωντανοί παλεύουνε να μείνουν,
χολή και όξο πίνουν ως να `ρθει η χαρά .
Εκείνοι που δεν είπανε ευχαριστώ στ’ αστέρια,
ανοίγουν με τα χέρια γκρεμό στην ξαστεριά .