Το όνειρο που κράτησες για μάς έγινε εφιάλτης
όρκοι ήταν μόνο μιάς βραδιάς μια φαντασίωση αγάπης
έντυσες τις νύχτες με βροχή τι έκανες τρελή
τέλος μιας ακόμη διαδρομής, υποσχέσεις της στιγμής
Μα πόσο θα κρατήσει ο εγωισμός σου
γιατί πονάς τον ανθρωπό σου
γιατί πονάς τον ανθρωπό σου
Πάλι θες να γίνει το δικό σου
θα μας σκοτώσει ο εγωισμός σου
θα μας σκοτώσει ο εγωισμός σου
Εγώ, έλεγες εγώ είμαι η ζωή σου
εισητήριο της μοναξιάς είναι η φυγή σου
δάκρυσα ξημέρωμα Σαββάτου μόνος στο κρεβάτι
χάθηκα στης γής το πουθενά στου άπειρου το μάτι