Περνούν της νύχτας τα πουλιά
περνούνε και τα χρόνια
και στων ματιών σου την αυλή
που κελαηδούν τα’ αηδόνια.
Σαν αεράκι έρχεσαι
σαν καταιγίδα φεύγεις,
σαν τη νεράιδα στη καταχνιά
μου γελάς και γνέφεις.
Περνούν τ’ αστέρια χάνονται
ο ήλιος σαν χαράζει
κι αν μες στη μέρα δεν σε βρω
με τρώει το μαράζι.
Σαν το κρασί σε γεύομαι
σαν το φιλί σε κλαίω
δείξε μου δρόμο να διαβώ
αχ, να σε βρω, βουνό για να τ’ ανέβω.
Αχ, να σε βρω
δείξε μου δρόμο να διαβώ,
αχ, να σε δω
δείξε μου δρόμο να διαβώ.