Η ομαδάρα αγριεύει καίγονται πάλι τα χλωρά
ο Μεγαλέξανδρος χορεύει...
το διοξείδιο στα βουνά
ο εξαδάχτυλος στη πόλη
ο Μαραθώνας στο σφυρί
και γύρω γύρω γύρω όλοι με καταλυτικό οξύ.
Με τρομάζει με τρομάζει
αυτό το κράτος που μου λέει’’μή σε νοιάζει’’
με τρομάζει με τρομάζει
αυτό το κράτος που μου λέει ’’δε πειράζει’’.
Αγκυλωτοί σταυροί καμάρια θαλασσοδάνεια χημικά
το μέλλον παίζεται στα ζάρια
κι ο μήνας πάντα έχει εννιά
αγάπες αποξηραμένες με το μητρώο καθαρό
οι μπάτσοι κάνουν τις παρθένες
’’πιάστε και δέστε το τρελλό’’.
Επτά κι οχτώ τριανταδύο σημαδεμένα
τα χαρτιά
κληρώνει απόψε το λαχείο μα εσύ δεν είσαι πουθενά
γι’ αυτό πηγαίνω με αλήτες με τα παιδιά και τους τρελούς
που κάνουν όνειρα τις νύχτες σε μακρυνούς ωκεανούς.