Ήρθε στη πλώρη μου Νοτιά και μου φωνάζει
πως έχει πέσει χαμηλά φεγγάρι μαύρο
μα ποιος θα πάει να παλέψει με τον ταύρο,
τα δυο του κέρατα σαν δώρο να σου δώσει,
αυτή τη νύχτα που δε λέει να ξημερώσει.
Είπες πολλά μα η σιωπή είναι μεγάλη
αν θέλεις κάνε μια ευχή χωρίς αντίο
Δεν έχει άγκυρες να ρίξει αυτό το πλοίο
γι’ αυτό μη μπεις στον κόπο να με ξεναγήσεις,
εκεί που πάω δεν μπορείς να με μισήσεις.
Μη περιμένεις να σου στείλω το σινιάλο,
έχει φρεσκάρει ο καιρός και με διπλώνει
Θέλει κουράγια, να `χεις όρτσα το τιμόνι
τη περασμένη μου ζωή μη μαρτυρήσεις
γιατί όσα αγάπησα διπλά θα τ’ αγαπήσεις.
Τα δίνω όλα στο γαρμπή κι όπου με βγάλει
καβάλα πάνω σ’ ένα γλάρο ερωτευμένο
η τρίτη ’μούδα’πάει κάργα τι άλλο θέλω
κι η πικροθάλασσα με παίρνει στα νερά της
για να μου δείξει τα μεγάλα μυστικά της.
Μπροστά μου ο θάνατος το θάνατο χαϊδεύει
πίσω η ζωή λέει στη ζωή ’’ζωή συγγνώμη’’
στο κύμα φίλε μου δε στρώνεται σεντόνι
μες τα τραγούδια του Κουάϊο θα ξαπλώσω
και στον απέραντο βυθό θα σ’ ανταμώσω.