Βρέχει στο σιδεράδικο κι απέξω σκοτεινιάζει
δικό σου ήταν τ`άδικο, δικό μου το μαράζι
κι ήτανε ένα προμήνυμα μες στο βαθύ σκοτάδι
δικό μου ήταν το φίλημα, δικό σου ήταν το χάδι.
Τα μάτια μου λυγίσανε απ`την πολλή ομορφιά σου
και οι αστραπές κυλήσανε κι εφάνη η ζωγραφιά σου.
Αργούνε τα χαράματα και στάζει η λαμαρίνα
στη νύχτα κάνω τάματα και στην Αγιά Μαρίνα.
Εκεί στο σιδεράδικο η μπόρα μ`έχει αρπάξει
στον έρωτα και στ`άδικο σαν τη φωτιά έχω ανάψει.