Συλλογισμένοι περπατούν, τόσοι ξεριζωμένοι,
βαδίζουν πίσω δεν κοιτούν, καραβοτσακισμένοι.
Δεν ειν’ ο ήλιος ο ζεστός, σε κάθε ξένη χώρα,
δεν είν ο τόπος ο γλυκός, ξερό ψωμί στη μπόρα.
---Σαν τα πουλιά τα πληγωμένα, οι πρόσφυγες πετούν στα ξένα,
με πόνο και κορμί σκυμμένο, αιχμάλωτοι στο πεπρωμένο.
Σαν τα πουλιά τα πληγωμένα, οι πρόσφυγες πετούν στα ξένα,
με πόνο και κορμί σκυμμένο, αιχμάλωτοι στο πεπρωμένο.
Σαν τα πουλιά.
Η προσφυγιά είναι πικρή, για τον ξεριζωμένο,
που αφήνει στην πατρίδα του, το χώμα ματωμένο.
Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν, τη μοίρα τους ν’ αλλάξουν,
να ξεριζώσουν τους λαούς, κι εγκλήματα να πράξουν.
Σαν τα πουλιά τα πληγωμένα, οι πρόσφυγες πετούν στα ξένα,
με πόνο και κορμί σκυμμένο, αιχμάλωτοι στο πεπρωμένο.
Σαν τα πουλιά τα πληγωμένα, οι πρόσφυγες πετούν στα ξένα,
με πόνο και κορμί σκυμμένο, αιχμάλωτοι στο πεπρωμένο.
----Σαν τα πουλιά.---Σαν τα πουλιά.!