Τα νιάτα τ’ αφιλότιμα
τι γρήγορα περνάνε
σαν πρωτοβρόχια που κρατάν
για λίγο και τελειώνουν
κι `ολοι γερνάνε, κι οι φτωχοί,
κι οι πλούσιοι γερνάνε
και τα μαλλιά γεμίζουνε
με χιόνια που δε λιώνουν
και τα μαλλιά γεμίζουνε
με χιόνια που δε λιώνουν
Τι γρήγορα τα νιάτα μας
περνούν παναθεμά τα
σαν συννεφιά τον Αύγουστο
σαν ήλιος τον Γενάρη
και μια φορά για όλους μας
μονάχα είναι τα νιάτα
και δεν υπάρχει εξαίρεση
και δεν υπάρχει χάρη
και δεν υπάρχει εξαίρεση
και δεν υπάρχει χάρη
Μόνο η καρδιά μας δε γερνά
κι η φλόγα της δε σβύνει
αυτή τα χρόνια που περνάν
ούτε τα χαμπαρίζει
μα πιο καλά να γέρναγε
μαζί με μας κι εκείνη
παρά που μένει πάντα νια
για να μας βασανίζει
παρά που μένει πάντα νια
για να μας βασανίζει