Πάλι κλαις, ήσυχα που κλαις
σαν βιολί σε νότες χαμηλές
πάλι κλαις, πού πονάς και κλαις
σαν τον άνεμο της νύχτας στις αυλές
μη ρωτάς, μη ρωτάς, μη λες
πιο καλά οι λέξεις σιωπηλές
η φωνή όταν πάει να βγει
σαν μαχαίρι που γυρίζει στην πληγή
Κλαις, ήσυχα που κλαις
σαν βροχή πάνω σε χόρτο μαλακό
λες, μα κι εσύ θα κλαις
όταν δεις μες στην καρδιά σου φονικό
την αγάπη σου να χάνεται
και το χρόνο που όλο βιάζεται.
Πάλι κλαις, ήσυχα που κλαις
σαν τις αναμνήσεις τις θολές
πάλι κλαις, τι κοιτάς και κλαις
είναι αόρατες του χρόνου οι απειλές
μη ρωτάς, τίποτα μη λες
πάνε πια οι μέρες οι καλές
στο νερό πνίγηκε η φωτιά
και το δάκρυ σπίθα τώρα στη ματιά
Κλαις, ήσυχα που κλαις
σαν βροχή πάνω σε χόρτο μαλακό
λες, μα κι εσύ θα κλαις
όταν δεις μες στην καρδιά σου φονικό
την αγάπη σου να χάνεται
και το χρόνο που όλο βιάζεται.