Κρυμμένα λόγια στην αυλή μου άφηνα
τα χρόνια μου όλα να με σιγολιώνουν.
Τα περιθώρια στένευαν κι εγώ στη μέση
κόκκινο κρασί τον πόνο μου κερνούσα.
Και ζωγραφίζω όνειρα μαζί σου τώρα,
αφήνω πίσω ό,τι με έχει αφήσει.
Σε άλλη σφαίρα στροβιλίζομαι τρελά.
Μια μονοκοντυλιά ζωή μου στον αέρα.
Χαρές και λύπες, μαξιλάρι στον καιρό,
φευγιό να στρώνω, λίγο να ξυπνάω !
Μνήμη μου φίλη, στου άγριου χρόνου τη ροή,
κόκκινο κρασί τα βράδια σε κερνούσα.