Κατάρα πάνω μου έριξαν οι μοίρες σαν γεννιόμουν
δυο χρόνια μόνο να κρατούν, δυο χρόνια να στεριώνουν
Αυτά που τόσο αγαπώ, που τα `ντυσα με στεναγμό
που τα `θρεψα με δάκρυ, να τα πετώ στην άκρη
Έπειτα βάφομαι ξανά φοράω ρούχα τολμηρά
να βγω να κατακτήσω έρωτα να με τυραννά
να αισθανθώ να λαχταρήσω, πόθο να νιώσω δυνατό
για πάντα να λυγίσω, για πάντα … για πάντα ...
Νύχτες φουντώνει η πυρκαγιά
απ’ τη φωλιά μου βγαίνω.
Φεύγω μακριά πετάω ψηλά
αγάπη αλλού γυρεύω
Όσο ο έρωτας κρατά
λόγια κορμιά παλεύουν
με μια τυφλή υποταγή
να λυτρωθούν γυρεύουν
Κατάρα πάνω μου έριξαν οι μοίρες και κρατάει
να μη στεριώσω στου έρωτα το ολόγιομο φεγγάρι.
Όσο γεμίζει να μεθώ να καίγομαι και να ποθώ
μα πριν στο φως με πάρει να φεύγω στο σκοτάδι
Νύχτες φουντώνει η πυρκαγιά
απ’ τη φωλιά μου βγαίνω.
Φεύγω μακριά πετάω ψηλά
αγάπη αλλού γυρεύω
Όσο ο έρωτας κρατά
λόγια κορμιά παλεύουν
με μια τυφλή υποταγή
να λυτρωθούν γυρεύουν
Νύχτες φουντώνει η πυρκαγιά
απ’ τη φωλιά μου βγαίνω.
Φεύγω μακριά πετάω ψηλά
αγάπη αλλού γυρεύω
Όσο ο έρωτας κρατά
λόγια κορμιά παλεύουν
με μια τυφλή υποταγή
να λυτρωθούν γυρεύουν,
να λυτρωθούν γυρεύουν