Κόψ’ τη γκρίνια, κόψε, μας προσμένει απόψε
το ντιβάνι στρωμένο και το τζάκι αναμμένο,
δυο λικέρ και πεντέξι ουίσκι,
λίγο ράδιο και δυο - τρεις δίσκοι,
δυο φιλιά, δυο ματιές κι ένα χάδι
και θα πάει σπουδαία το βράδυ.
Η βροχή που κλαίει, σ’ αγαπώ μας λέει
κι ο βοριάς που μουγκρίζει, σ’ αγαπώ ψιθυρίζει,
μη γκρινιάσεις λοιπόν, μη δακρύσεις,
τ’ αμπαζούρ μόνο αν θέλεις να σβήσεις,
να μας βρει αγκαλιά το σκοτάδι
και θα πάει σπουδαία το βράδυ.
Μα εσύ δεν πίνεις και το φως δε σβήνεις
και μια ανόητη πλήξη σ’ έχει απόψε τυλίξει,
τις γυμνές μινιατούρες ζηλεύεις,
μα απόψε, καβγά μη γυρεύεις,
στη φωτιά πάψε να ρίχνεις λάδι
και θα πάει σπουδαία το βράδυ.
Κλείσ’ το ράδιο, κλείσε, όλο ζήλειες είσαι,
τις μουρμούρες σου πάψε κι άντε σπίτι σου, κλάψε,
σου το είπα, τις γκρίνιες σου κόψε,
μα με άφησες πάλι απόψε,
δίχως ένα φιλί δίχως χάδι,
αχ, κι έτσι πήγε χαμένο το βράδυ.