Σοφία Βέμπο - Αμερσούδα Lyrics

Η Μυτιλην’ μας είνι
ένα τρανό χουριό
αρχόντ τσι φουκαράδις
ζούμι μακριά `π του θιο

Τι έχ’ ου θιος κι δε μας θέλ'
τσι για μας πια εν τουν μελ'

Πουρνό πουρνό στη δλειά μας
μι του ζιμπλελ’ στου χερ
παν στου γιαλό τα πδέλια
τσι στα χουράφια οι γερ

Τσίπους τσι Μακρύς Γυαλός
τς Μυτιλήν’ ς μας γι ουμφαλός

Ιδώ σαν μπαρς μια γ'ναίκα
θα ντ παρς μι του στιφάν’
ιξόν να βρεις μια χήρα
του μπόνους για να σ’ γυάν’

Σα δεν μπδήξ τουν Ησαΐα
εν έχ’ τ’ νύχτα μιγαλεία

Ι μπάρμπας `ιμ Νικόλας
έχασι δυο κακνιά
τύφλις τσι μούτζις να `χ’ τσι
όποιους τα δώκι ξανά

Σιόταν τσι τα ζύριυζι
τσ’ άλλους τα μαζείριυζι

Η θεια μ’ η Αμιρσούδα
τρια βρατσά φουρεί
ώσπου να λύσ’ του ένα
τα δυο τα κατουργεί

Κνίστου κνίστου κουματέλ'
σα βαρκούλα σαν κακγιέλ'
γω του κνιω τσι τσίνου κλαι
του διαβόλ του μπασταρδέλ'

τσ’ απτσιλουμάτ
έβγα στου πιρζάλ’ κουμάτ

Μετάφραση:

Η Μυτιλήνη μας είναι
ένα τρανό χωριό
άρχοντες και φουκαράδες
ζούμε μακριά απ το Θεό

Τί έχει ο Θεός και δε μας θέλει
και για μας πια δεν τον μέλει

Πουρνό πουρνό στη δουλειά μας
με το καλάθι στο χέρι
παν στο γιαλό τα παιδάκια
και στα χωράφια οι γέροι

Κήπος και Μακρύς Γιαλός
της Μυτιλήνης μας ο ομφαλός

Εδώ αν πάρεις μια γυναίκα
θα την πάρεις με το στεφάνι
εκτός αν βρεις μια χήρα
τον πόνο σου για να σου γιάνει

Αν δεν πηδήξεις τον Ησαΐα
δεν έχει τη νύχτα μεγαλεία

Ο μπάρμπας μου ο Νικόλας
έχασε δυο γαλοπούλες
τύφλες και μούντζες να `χει
όποιος τις βρει ξανά

Κουνιόταν και τις γύρευε
κι άλλος τις μαγείρευε

Η θεία μου η Αμερσούδα (Μυρσίνη)
τρία βρακιά φορεί
μέχρι να βγάλει το ένα
τα δυο τα κατουρεί

Κούνησε το κούνησε το λιγάκι
σαν βαρκούλα σαν καϊκάκι
εγώ το κουνώ και `κείνο κλαίει
του διαόλου το μπασταρδάκι