Verse 1:
Boş bi kadeh durur ellerimde bugünün emrinde
Benim, bilinen her derdin acının ellerindeyim
Katillerin emrinde sokak çocuğunun dilindeyim
Gözlerim yanar ben hayatımın amına koydum
En derinlerindeyim bi küfür kadar acizim
Yinede karar sizlerin abim alkışlarla sahnedeyim
Alıştığım bi sokak kültürü var bilin istedim
Yüzbinlerin önündeyken gözünü karartan biriydim
Sevgilerin nedenlerini bilemedim psikopat biriydim
Ölemedim vuruldum defalarca çözemedim
Bi gün olsun insan gibi gülemedim len bilemedim
Bırakıp gitmek istedim engellere takıldım gidemedim
Bi katilin sevinciyim bugün anne seni görmeliyim
Kadeh kaldıran ellerimdeki kan yerlere süzülmeli
Kalkıp gitmeli yada dört duvar arasında delirmeli
Belki çaredir ölüm bugün derdime derman olur gibi
Nakarat:
Bir çocuğun elinden akan kan gibi
Nefesim gibi çaresizim
Bir sokağın sessizliği gibi
Bir şarjöre takılan mermi gibi çaresiz
Verse 2:
Lanet ederim insanlara gülsem bana bilirim içten olmaz
Soğudum amına koduğumun hayatından
Nedenle bi maceraya başlar ölümün korkusu
Aldırmadan önüne bak bu duyguların yorgunluğu
Kimine göre bi maceradan ibaret benim hayatım
Bu puslu kaldırımların günahlarıyla vardı tanrım
Anladım bi gelecek hayalinden uzak yaşadım
Aynı kaldırımlara aşığım burada hatıralar anlatırdım
Benim evim bu kültür benim evim İzmir Yakaza
Benim evim Ankara Kargaşa benim evim sokaklarda
Benim evim bazen bi kaldırımın sabahlarında
Benim evim bazen sahne bazen kadeh kaldırılan ortamda
Bütün günahlarıma rağmen arkamda
Dost değil bi kardeş gibi kalleşlerin ortasında
Bakın bizlere herşeye rağmen ayaklardayız
Amına koduğumun hayatından sizlere küçük bir armağan daha
Nakarat:
Bir çocuğun elinden akan kan gibi
Nefesim gibi çaresizim
Bir sokağın sessizliği gibi
Bir şarjöre takılan mermi gibi çaresiz