hasretin yüreğim de birikti baksana yıllarca
ve ben boynuma ip geçirmiştim adın mezar taşında
kollarımda omuzdan sarkan bi iple idamımda
açık veren duygularım sanki infaz makamında
dün ışık yakan bi mumun vardı kalbimin odasında
yarım kalan özlemin birikmişti sancılarda
kırık dökük bi pencerem vardı yalnız odamda
bi kere ateş atmadın sönük kalan sobamda
ve uzun vadeli bi soluk aramıştım nefesinde
kilitledin kapımı sönük kaldım kafesinde
hergün ben bekledim yıllar döndü tersine
umut aradım hergecen gülüşlerinin karesinde
desteği ben sende değil sokalarda aradım
tütün saran ellerimle ciğerlerime yaradın
hastanede geçen günlerimse sormadın
sen kötüsünde değil iyi günde bile olmadın
korkuyu ezberden değil yaşayarak öğrendim
bi filmindee görmüştüm bu benim hayat defterim
yazdıkça silerdi mürekkepsiz kalemim
etksinde kalmıştın her vurduğum maddenin
sen arkanda gelen bi dalga bıraktın izinden
ben bekledikçe sen dönemez oldun gezinden
cırpındıkça çıkamıyorum o hayat denizinden
gözlerinle bakışların farklıydı sesinden
ben senle değil ailemde öğrendim kopmayı
çerçeveler anlatmadı o mutsuz tabloyu
şu satırların hepsi sana göre boş konu
ben gözlerini aradım yüreğimde yol boyu
bozuk para gibi biriktirdin hayatımı
en güzel yazınla konuşturdun sanatını
ben memleket gibi sevmiştim diyarını
sense üç kuruşa sattıp gitmiştin vatanını