Bölüm 1:
Üstümde çocuksu bir telaş var; önümde zaman
Cebim şehir dolu ki memleketlerim ıssız ve yaban
Artık anlamıyorum.
Bu evde gülmek sanki haram;
Sanki her gün birkaç santim daha alçalıyor tavan
Tv izlemiyorum; duyduklarımı kaldırmıyor kafam
Kırıp dökmek isteği uyandırıyor duydugum her yalan
Artık anlamıyorum.
Herkesle bozulmakta aram
Gidip annemi bile göremiyorum olmadığından param
Neden her gün bulutlarla kaplı oluyor hava?
Yarımlarımı topluyorum lakin varamıyorum tama
Artık anlamıyorum.
Neden herkes böyle kaba?
Neden hiçbir derde deva değil gösterdiğim çaba
Bridge:
Yar, kaderime yok diyemem. Bu kan elime yapışır bir kere; yanar.
Gel geceler ayakların altına vur. Gelmez azap aklıma yar.
Nakarat:
Koyamazsın yerime; bu yalan dünyada hep aynı ihaneti buldum.
Sorarsan çok derdim. Bugün yazdım; susmayı boşverdim.
Acı bastım derime, yandı yüzüm. Kanadı damla damla mezarlara ruhum
Kendimi vurdum; ve başka yok mermim. Satırların mezarlığına hoşgeldin
Bölüm 2:
Neden barış zor?
Neden sürekli savaş
Neden herkes acele ediyor?
Neden adalet hep yavaş?
Artık anlamıyorum.
Neden hep sömürmek amaç?
Neden tonla parası olan diyor eğer fakirsen kal aç?
Neden vergi diyerek fakirlerden devlet alıyor haraç?
Neden siyaset sadece yolsuzluga araç?
Artık anlamıyorum.
Neden hedef zirve değil yamaç?
Neden televizyonda bilim yok da ya aşk oluyor ya maç?
Benim gücüm yok; sıkıldım beklemekten
İşaret bekliyorum canım elimde tek melekten
Çünkü anlamıyorum.
Çünkü insan pis ve kaba
Çünkü hiçbir derde deva değil gösterdiğim çaba
Nakarat:
Koyamazsın yerime; bu yalan dünyada hep aynı ihaneti buldum.
Sorarsan çok derdim. Bugün yazdım; susmayı boşverdim.
Acı bastım derime, yandı yüzüm. Kanadı damla damla mezarlara ruhum
Kendimi vurdum; ve başka yok mermim. Satırların mezarlığına hoşgeldin