Παν παν, τραβάνε παν παν τραβάνε
σκουντουφλάν κουτσαίνοντας οι χάροι.
Παν παν, τραβάνε παν παν οι σιδερόφραχτοι
με τις σπασμένες πόρτες με τους σπασμένους τους σταυρούς
με τους σπασμένους μήνες
κι η κοκκινόχρωμη φωτιά τους παίρνει το κατόπι
η σκοτομέθη τους σφαλά βλέπω καλά την στράτα.
Πίσω καπνίζουν τα χωριά κι οι πολιτείες μουγκρίζουν
και πίσω απ’ τα κατάμαυρα της πυρκαγιάς ντουβάρια
και πίσω από καπνών σταυρούς κι από σπαθιών γεφύρια
νάτη η αυγή τινάζοντας τον ήλιο, τον ήλιο της παντιέρας
η σάλπιγγα της λευτεριάς και τας τραβά του δίκιου.