Σε πλάνεψε η ντόλτσε βίτα,
αυτή που λεν ζωή γλυκιά,
και κάθε μέρα κατεβαίνεις
της κοινωνίας τα σκαλιά.
Γιατί, γιατί,
αγάπη μου γλυκιά;
Με πόνο παρακολουθώ
όπως κυλάς στα σκαλοπάτια,
μα να σε σώσω δεν μπορώ
όσο και αν κλαιν τα δυο μου μάτια.
Είναι γλυκιά η ντόλτσε βίτα
που σε αιχμαλώτισε μια νύχτα.
Αν μετανιώσεις και σταθείς
στο τελευταίο σκαλοπάτι,
κοντά μου γύρνα, μην ντραπείς,
Σε συγχωρώ, γλυκιά μου αγάπη.
Παράτησε την ντόλτσε βίτα
προτού χαθείς και εσύ μια νύχτα.