Στο τίποτα γεννήθηκε της σκέψης το σκοτάδι
Στου ποταμού το πέρασμα σ’ αναζητώ ζωή μου
Απ΄τις σιωπές που έκλεψαν το τελευταίο χάδι
Και μέσα από τα μάτια σου κερδίζω την πνοή μου
Αν είχε τ’ αύριο ρωγμές θα χάνονταν στη λήθη
Θα `ταν οι λέξεις κι οι στιγμές της λησμονιάς οι μύθοι
Στην παρακμή η πρόοδος νηφάλια υπάρχει
Κι ο χρόνος διαισθάνεται τη νέα μας πορεία
Που ποιητές εμπνεύστηκαν με στίχους τρομαγμένους
Στον κόσμο που ορίζεται με μια αυτοχειρία