Αγαπούσα έναν άντρα, τον λέγανε Τομ
δυνατό σαν αρκούδα δυο γιάρδες ψηλό.
Αγαπούσα έναν άντρα, τον λέγανε Ντικ
σαν βαρέλι χοντρό, τρία πόδια παχύ.
Κι αγαπούσα έναν άντρα, τον λέγανε Χάρι
έξι πόδια στο ύψος, ωραίο παιδί.
Μα απ’ όλα τ’ αγόρια αγαπάω πιο πολύ
το μικρούλη Ουίλι
που `ναι βαθιά μες στη γη.
Αχ, ο Χάρι και ο Τομ ήταν τέλεια παιδιά
τέτοια αγάπη ποτέ μου δε θα βρω πια ξανά
μα ο μικρούλης Ουίλι, Ουίλι Ουί
ήταν αυτό που λέμε το δικό μου παιδί.
Τώρα όλοι οι άντρες απ’ τα γύρω χωριά
θέλουν να με ξαπλώσουν γοργά μια φορά.
Μ’ όποιον άντρα πλαγιάσω
ή τον Τζων ή τον Τζακ
νιώθω να `ναι στο πλάι
ο Τόμι, τ’ άλλα παιδιά.
Απ’ τους τρεις τους ωστόσο
σκέφτομαι πιο πολύ
τον μικρούλη μου Ουίλι, τον Ουίλι Ουί.
Σ’ όποιου άντρα και να `μαι
αγκαλιά και πλευρό
σκέφτομαι τον Ουίλι μου, που είδα νεκρό.