Κλουβιά με ρόδες
(Ζωή ωραία)
μα και πουτάνα pax αμερικάνα το ιδεώδες ωδες
(Τόσο λίγη)
Κλουβιά με ρόδες και μπλε ρόμπες και μπόμπες με φλόγες
Ρόδες το δες
(Ζωή ωραία)
μα και πουτάνα pax αμερικάνα το ιδεώδες ωδες
(Τόσο λίγη)
Κλουβιά με ρόδες και μπλε ρόμπες και μπόμπες με φλόγες
Ρόδες έλα δω και δες
Τσιμεντένια κουτιά με πόρτες σαν κινέζικες παγόδες,
το’ να πάνω απ’ τ’ άλλο, κατακόμβες πάνω απ’ τη γη,
έλα δω δες οι νεκροί στριφογυρίζουν στους δρόμους
σαν μεξικάνικη γιορτή, σαν προδότες,
όλοι ζωντανοί χωρίς ζωή, θιασώτες στο παράλογο
και πρώτες έρχονται οι κότες κι οι δειλοί..αυτοί, δηλαδή ποιοι;
που αποφεύγουν τον φόβο κι οι δεσμώτες
Κλουβιά με ρόδες και μπλε ρόμπες και μπόμπες με φλόγες
πολέμου πρόβες αδερφέ μου το δες και το πες και το πιες,
ψυχοτρόπες οι ντόπες σε κόκα κόλες εγχώριες
και νόρμες, βρώμες, στερεότυπες γνώμες
δεν είναι οι μόνες σαν κανόνες έχουν εξαίρεση
δέκα μέρες λιακάδα ανά δέκα χειμώνες
κι ειν’ οι μέρες σαν πόρνες, ανερχόμενες γκόμενες με γόβες
κι ειν’ η νύχτα σαν φωτιά από εμπλουτισμένα βεγγαλικά
χαοτικά μαθηματικά γεννάνε τις νότες
περνάνε οι μόδες σαν τυφώνες κι οι εποχές σαν λεχώνες
βυζαίνουν αγκαλιά σαν να `τανε παιδιά τα κόμπλεξ
top less, σκληραίνουν οι ρώγες, κορμί χυμώδες
φόδρες στα συναισθήματα κι οι κόντρες
στη φορεσιά που ’χουμε όλοι κι όλες,
φόλες για φαγητό και μα για νερό,
χώρες μαριονέτες που κουνιούνται
απ’ άλλες χώρες σαν υπηρέτες
λευκές κόλλες τα μυαλά και ψυχές σαν τρώγλες
κι άλλα πολλά
Είναι ωραία η ζωή παρ’ όλα αυτά, παιδιά, μα
τόσο λίγη...