Κανείς ποτέ δε θα νοιαστεί
για το που βρίσκεσαι και `συ.
Κανείς ποτέ δε θα σου πει
ένα γλυκόλογο στ’ αυτί.
Ποτέ δεν θ ‘αναρωτηθείς ποτέ
Ποτέ δε θα σκεφτείς
ούτε ποτέ που θα νοιαστείς
για το που βρίσκονται όλοι αυτοί.
Είναι μόνο ένα τραγούδι
που μας κοιτά ειρωνικά,
πίσω απ’ την πλάτη μας γελάει
είναι αυτόνομο πια.
Κι είναι ακόμα εκείνος
που πίσω του τριγυρνώ
μπαίνει μπροστά, με καλύπτει
μες στη σκιά του ζω.
Και συ γελάς, σαν με κοιτάς
βοήθεια από πουθενά
μονάχος σου θα προσπαθείς σιωπηλά.