Μάνα της Γιώργαινας ο γιος περνά και με πειράζει
και μες απ’ την καρδούλα του βαριά αναστενάζει,
περνά και με πειράζει κι όλο βάσανα μου βάζει.
Θαρρώ, καλέ, πως μ’ αγαπά, να βγω να του μιλήσω,
με δυο λογάκια μου γλυκά να τον παρηγορήσω,
να βγω να του μιλήσω και γλυκά να τον φιλήσω.
Ίσως μου πει τον πόνο του που έχει στην καρδιά του
κι όταν μου πει πως μ’ αγαπά να γίνω πια δικιά του,
που έχει στην καρδιά του και να γίνω πια δικιά του.
Όσα κι αν έχεις δώσ’ του τα, ότι κι αν σου γυρέψει,
να τονε πάρω, μάνα μου, να με νοικοκυρέψει,
μανούλα την ευχή σου, κάνε το για το παιδί σου.
Μάνα της Γιώργαινας ο γιος περνά και με πειράζει
και μες απ’ την καρδούλα του βαριά αναστενάζει,
περνά και με πειράζει κι όλο βάσανα μου βάζει.