Βαρέθηκα τον κόσμο πια καλογριά θα γίνω
και απάνω σε ψηλό βουνό μονάχη μου θα μείνω
και απάνω σε ψηλό βουνό μανούλα μου μονάχη μου θα μείνω
Στα μαύρα το κορμάκι για πάντα θα το ντύσω
τη φλόγα π’ έχω στην καρδιά ψεύτη ντουνιά ίσως και την εσβήσω
τη φλόγα π’ έχω στην καρδιά ε ρε ντουνιά ίσως και την εσβήσω
άιντα όλαλά!
Καλογριά θε να γινώ να μπω σε μοναστήρι
και θα αρνηθώ για πάντα πια ψεύτη ντουνιά πόρτα και παραθύρι
και θα αρνηθώ για πάντα πια αχ βρε ντουνιά πόρτα και παραθύρι
γειάσου Ρίτα!
Θα πα να βρω ηγούμενη να μοιάζει σαν και μένα
να κλαίγω εγώ για κείνηνε και εκείνη για τα μένα