Μέσα στα χαλάσματα του χρόνου τριγυρνώ
σαν στοιχειό στοιχειώνομαι σε κάστρο σκοτεινό.
Κι όλα τα σημάδια απ’ το κορμί και το μυαλό
ερείπια φαντάσματα με σπρώχνουν στο κενό.
Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ.
Χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, μα δεν υποχωρώ.
Μες στο παραλήρημα, στο παραμιλητό
ιδρώνω, σβήνω, καίγομαι, παγώνω και ριγώ.
Μες στη φαντασίωση, στης νύχτας το ρυθμό
υψώνομαι, βυθίζομαι, γιορτάζω και πενθώ.
Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ.
Χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, μα δεν υποχωρώ.