Απόψε πάλι θα ξαγρυπνήσω
μεσ’στο κελί μου το σκοτεινό
και στο σκοτάδι μου πικρά θα κλάψω,
για κάποια μάτια που ποτέ μου δεν ξεχνώ
και στο σκοτάδι μου πικρά θα κλάψω,
για κάποια μάτια που ποτέ μου δεν ξεχνώ.
Τιμωρημένος στη μοναξιά μου
πονώ μονάχος και ξαγρυπνώ,
για μιαν αχάριστη που γράψ’η μοίρα,
να κλαίω πάντα το σκληρό της χωρισμό,
για μιαν αχάριστη που γράψ’η μοίρα,
να κλαίω πάντα το σκληρό της χωρισμό.
Ηταν για μένα ο έρωτάς της
μια αμαρτία παντοτινή,
με δάκρυα πάντοτε θα την πληρώνω
σαν κολασμένος μεσ’στη μαύρη μου ζωή,
με δάκρυα πάντοτε θα την πληρώνω
σαν κολασμένος μεσ’στη μαύρη μου ζωή.