Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε τώρα πέφτεις ξανά.
Κάθε βράδυ, στο σκοτάδι, κάθε βράδυ που πέφτεις ξανά.
Ξανά
Είν’ όμορφα να νιώθεις στο κλουβί λευτεριά.
Είν’ όμορφα οι φίλοι σου να ’ναι μακριά.
Είν’ όμορφη η αγάπη, παγωμένα φιλιά.
Είν’ όμορφα και απλά, και συ πέφτεις ξανά.
Ξανά.
Κάθε χρόνος που περνάει, σε τρομάζει και πέφτεις ξανά.
Και η αγάπη δε σου πάει, σε πονάει και πέφτεις ξανά.
Ξανά.
Είν’ όμορφα να νιώθεις στο κλουβί λευτεριά.
Είν’ όμορφα οι φίλοι σου να ’ναι μακριά.
Είν’ όμορφη η αγάπη, παγωμένα φιλιά.
Είν’ όμορφα και απλά, και συ πέφτεις ξανά.
Ξανά.
Στα τελευταία της λόγια,
Ξανά, στα ίδια πράγματα.
Ξανά, στα αγαπημένα της λόγια.
Ξανά, ψάχνεις για θαύματα.
Είν’ όμορφα να νιώθεις στο κλουβί λευτεριά.
Είν’ όμορφα οι φίλοι σου να ’ναι μακριά.
Είν’ όμορφη η αγάπη, παγωμένα φιλιά.
Είν’ όμορφα και απλά, και συ πέφτεις ξανά.
Και συ πέφτεις ξανά.
Ξανά...
Και συ πέφτεις ξανά.