Πίσω απ’ τη βροχή έρχετ’ ο ήλιος
πιο μέσα στα μάτια σου
που μεγαλώνουν σαν λουλούδια,
έρχεσαι με τα δέντρα των δρόμων
να σου παίζω εγώ το κρυφτό
να με ξέρεις και να μη με βλέπεις.
Φως γίνομαι στα φύλλα
και βήματα θάλασσας καλοκαιριάτικης
και Κυριακής ώρες αργόσυρτες
που κατοικώ στα μαλλιά σου που μακραίνουν,
ύστερα δεν εκπλήσσεσαι που σου μιλώ
ακουμπάς στον ουρανό και γέρνεις στην καρδιά μου.