Δυο στάλες κύλησαν πικρές
απ’ των ματιών τους τις πληγές
κι ήταν της μάνας τ’ αγοριού
κι ήταν της μάνας του Χριστού,
που θέλανε τη λευτεριά
της γης και τ’ ουρανού.
Δυο μοιρολόγια ακούστηκαν
φωνούλες πονεμένες,
κλαίγανε οι καημένες.
Οι δυο ρωτούσαν το θεό
γιατί μαχαίρι κοφτερό
να ‘χουν στα στήθια τους φωτιά
γιατί ο γιόκας σου κυρά
και ο δικός σου Παναγιά
τους θίξαν τη ψευτιά.
Δυο μοιρολόγια ακούστηκαν
φωνούλες πονεμένες,
κλαίγανε οι καημένες.