Στο φτωχοκαπηλειό της φτωχογειτονιάς,
μέσ’ στη φτωχοαθήνα,
τα φτωχαδάκια έρχονται και φτωχομερακλώνονται,
με τη φτωχορετσίνα.
Αχ, να 'μουν όμορφη στη φάτσα
και πολύ κομπλέ στα μάτσα,
αχ, αχ, αχ, και να 'χα κι από πάνω,
έναν θειό Αμερικάνο.
Φτώχεια, φτώχεια, αμάν, ρε, φτώχεια,
μ’ έκαψε η συντροφιά σου,
μ’ έκαψε η παρέα σου,
χίλια δυο τα βάσανά σου,
λίγα τα ωραία σου.
Στο φτωχοκαπηλειό, οι φτωχοστεναγμοί
και τα φτωχομεράκια,
αμέσως διαλύονται, μια και πηγαινοέρχονται,
φτωχοκατοσταράκια.
Αχ, να 'χα σπίτι, με κουζίνα,
με γκαράζ και λιμουζίνα,
Αχ, να 'χα φίλη τη Μονρόε,
να της πω, " Κάτσε και τρώε ".
Φτώχεια, φτώχεια, αμάν, ρε, φτώχεια,
μ’ έκαψε η συντροφιά σου,
μ’ έκαψε η παρέα σου,
χίλια δυο τα βάσανά σου,
λίγα τα ωραία σου.