Με της αράχνης τον ιστό
με κλείνεις στα δεσμά σου
και ρίχνεις δηλητήριο σε κάθε άγγιγμά σου
και ψάχνω το αντίδοτο
να πιω για να ξεχάσω
κι όμως νομίζω και αν πιω
δε θα σε ξεπεράσω
Πάνω απ’ τη δύναμή μου
είσαι εσύ ψυχή μου
χώρια σου δε ζω
κρύψου μέσα στο κορμί μου
φως κι ανατολή μου
πόσο σ’ αγαπώ
Πάνω απ’ τη δύναμή μου
είσαι εσύ ψυχή μου
χώρια σου δε ζω
κρύψου μέσα στο κορμί μου
φως κι ανατολή μου
πόσο σ’ αγαπώ
Στην αγκαλιά σου χάνομαι
πεθαίνω στα φιλιά σου
μ’ ένα σου βλέμμα καίγομαι
και λιώνω στ’ άγγιγμά σου
με την αγάπη σου με καις
στου έρωτα τη φλόγα
κι έχω ανάγκη να μου λες
πως μ’ αγαπάς ακόμα
Πάνω απ’ τη δύναμή μου
είσαι εσύ ψυχή μου
χώρια σου δε ζω
κρύψου μέσα στο κορμί μου
φως κι ανατολή μου
πόσο σ’ αγαπώ
Πάνω απ’ τη δύναμή μου
είσαι εσύ ψυχή μου
χώρια σου δε ζω
κρύψου μέσα στο κορμί μου
φως κι ανατολή μου
πόσο σ’ αγαπώ